از دست دادن بینایی در یک چشم اغلب نتیجه کاهش جریان خون شریانی به چشم است. این وضعیت به طور معمول یک علامت وجود اختلالی زیربنایی محسوب می‌شود. چشم پزشک می‌تواند اختلال آسیب زننده به چشم را شناسایی کرده و یک پلن درمانی مناسب توصیه کند.
اگر کسی دچار کوری ناگهانی در یک چشم شود، باید تحت مراقبت اورژانسی قرار گیرد. در بسیاری موارد تشخیص و درمان درست و به موقع می‌تواند مانع از کوری دایمی گردد.کوری ناگهانی (از دست دادن قوه بینایی به طور کامل یا نزدیک به کامل) یک چشم یک فوریت پزشکی است.
در بسیاری موارد، شخص برای تشخیص علت و درمان برای پیشگیری از کوری دایمی فرصت محدودی دارد. کاهش ناگهانی نیروی بینایی ممکن است یک نشانه هشدار دهنده از یک مشکل جدی مثل استروک باشد.
کوری موقتی در یک چشم
کاهش ناگهانی بینایی ممکن است در یک چشم و گاه در هر دو چشم بروز کند. این وضعیت به طور معمول علامتی از یک اختلال زیربنایی است که باعث کاهش جریان خون به یک چشم می‌شود، که برای مثال می‌تواند از یک لخته خون نام برد.
از دست دادن بینایی ممکن است از چند ثانیه تا چند دقیقه متفاوت باشد. این وضعیت به اصطلاحات پزشکی مثل موارد فهرست شده در زیر ارجاع داده می‌شود:
• اماروسیس فوگاکس
• از دست دادن موقتی بینایی
• کوری اپیزودیک
• کاهش بینایی مونوکولار گذرا
• کوری مونوکولار گذرا
علل کوری موقتی چشم
شایع‌ترین علت کوری در یک چشم کاهش جریان خون است.
شریان‌های کاروتید در گردن خون را از قلب به چشم و مغز منتقل می‌کنند.
گاهی اوقات پلاک (توده‌های چربی) روی دیواره این رگ‌های خونی انباشته شده مقدار خونی را که می‌تواند از داخل آنها عبور کند کاهش می‌دهد. تکه‌های کوچک این پلاک حتی ممکن است جدا شود و جریان خون را مسدود کند.
باریک شدن یا انسداد رگ‌های خونی رساننده خون به چشم می‌تواند باعث ایجاد کوری موقتی شود.
لخته شدن خون هم می‌تواند باعث ایجاد انسداد گردد. یک لخته خون توده‌ای ژله مانند از خون است که از حالت مایع به وضعیتی نیمه جامد استحاله پیدا می‌کند.
اگر یک لخته خون شریان شبکه‌ای را مسدود کند، به این وضعیت زیر عنوان اکلوژن شریان شاخه شبکیه ای یا اکلوژن شریان شبکه‌ای مرکزی اشاره می‌شود.
دیگر علل محتمل کوری موقتی
کاهش موقتی بینایی (جزئی یا کلی) در عین حال ممکن است نتیجه موارد زیر باشد:
• سردرد میگرنی
• آنمی سلول داسی شکل، که در عین حال بیماری سلول داسی شکل نامیده می‌شود (اختلال خونی وراثتی)
• گلوکوم حاد زاویه بسته (خیزش ناگهانی در فشار چشم)
• پلی‌ارتریت نودوسا (بیماری رگ خونی)
• نوریت اپتیک (التهاب عصب بینایی)
• افزایش چسبندگی پلاسما (لوسمی، مالتیپل میلوما)
• پاپیلیدیما (فشار مغزی باعث ورم عصب بینایی می‌شود)
• صدمات سر
• تومور مغزی
وازواسپاسم هم می‌تواند باعث کاهش موقتیبینایی شود. این اختلال نتیجه محدودیت جریان خون بر اثر سفت شدن ناگهانی رگ‌های خونی چشم است.
وازواسپاسم ممکن است بر اثر موارد زیر ایجاد شود:
• ورزش شدید
• مقاربت جنسی
• دویدن در مسافت‌های طولانی
از دست دادن ناگهانی بینایی چطور درمان می‌شود؟
درمان نابینایی موقتی در یک چشم با شناسایی اختلال پزشکی زیربنایی مسبب نابینایی آغاز می‌شود.برای مثال، اگر لخته‌های خون محرک کوری چشم باشند، پزشکان با توجه به امکان وجود استروک ممکن است موارد زیر را توصیه کنند:
• داروهای رقیق کننده خون مثل وارفارین (کومادین) یا آسپیرین
• داروهایی برای کاهش فشار خون مثل بتا بلوکرها، مهار کننده‌های آنزیم تبدیل انژیوتنسین (ace)، آنتاگونیست‌های گیرنده II انژیوتنسین، بلوک کننده‌های کانال کلسیم، و تیازیدها
• عمل جراحی، مثل اندارترکتومی کاروتید، برای پاکسازی پلاک در شریان‌های کاروتید
پزشک در عین حال ممکن است تغییرات سبک زندگی شامل موارد زیر را توصیه کند:
• کاهش مصرف غذاهای پرچرب و فرآوری شده
• افزایش میزان ورزش روزانه
• کاهش استرس
