شبکه عصب‌ها، خون و مایع مغزی همگی به شکلی ساختارمند درون جمجمه ساماندهی شده‌اند. از آنجا که مقدار فضای موجود محدود است، وقتی بافت‌ها متورم شوند، چیزی رشد کند یا مقدار مایع بیش از حد نرمال باشد، فشار داخل جمجمه بالا می‌رود و این به نوبه خود می‌تواند باعث پاپیلیدیما شود.این اتفاق ممکن است بر اثر موارد زیر رخ دهد:
• صدمه به سر
• یک تومور مغزی یا توموری در طناب نخاعی
• التهاب مغز یا هر یک از پوشش‌های آن، مثل مننژیت
• هیپرتانسیون
• خونریزی مغزی
• لخته شدن خون یا وجود مشکلی در برخی وریدها
• تجمع چرک بر اثر عفونت مغز
• مشکلات مربوط به جریان مایع یا مقدار مایعی که از مغز و طناب نخاعی می‌گذرد
در عین حال امکان ایجاد پاپیلیدیما به عنوان یک عارضه جانبی مصرف برخی داروها یا قطع مصرف آنها، به شرح زیر وجود دارد:
• کورتیکوستروئیدها
• ایسوتریتینوئین (ایزوتریتینوئین)
• لیتیم
• تتراسایکلین
وقتی هیچ دلیل مشخصی برای بالا بودن فشار داخل جمجمه وجود نداشته باشد، این اختلال زیر عنوان هیپرتانسیون داخل جمجمه‌ای ایدیوپاتیک شناخته می‌شود.
برای مشاهده بیمه های طرف قرارداد کلینیک چشم پزشکی صدرا کلیک نمایید
اختلال مزبور برای 1 نفر در هر 100.000 نفر از مردم رخ می‌دهد اما احتمال بروز آن در میان زنان چاق در سنین زادآوری آنان 20 بار بیشتر است. از آنجا که میزان چاقی رو به افزایش است در نتیجه هیپرتانسیون داخل جمجمه‌ای ایدیوپاتیک رو به افزایش دارد. همچنین وزن‌گیری ناگهانی به میزان 5 تا 15 درصد وزن بدن شخص نسبت مزبور را فارغ از مقدار وزن اولیه بالا می‌برد.
ارتباط دقیق این اختلال با اضافه وزن روشن نیست. این امکان وجود دارد که چربی شکم فشار در ناحیه قفسه سینه را افزایش می‌دهد و واکنشی زنجیره‌ای آغاز می‌شود که به مغز می‌رسد.
علایم و پیامدهای پاپیلیدیما
مردم ممکن است در مراحل اولیه پاپیلیدیما فاقد هر گونه علامتی باشند. پزشک ممکن است این اختلال را زمانی تشخیص دهد که در یک مطالعه روتین چشم ورم عصب بینایی را مشاهده می‌کند.وقتی این اختلال پیشرفت می‌کند شخص احتمالاً دچار مشکلات بینایی می‌شود که عموماً در هر دو چشم بروز می‌کنند. تاری دید یا دوبینی عمومیت دارد، و شخص ممکن است برای چند ثانیه‌ای قدرت بینایی خود را از دست بدهد. دیگر علایم شامل سردرد، حالت قی و تهوع، و استفراغ است.
در صورت ابتلاء به هیپرتانسیون داخل جمجمه‌ای ایدیوپاتیک، برخی از این عوامل ملموس‌ترند. شخص ممکن است هر روزه دچار سردرد شود و این سردرد را در هر دو طرف سر احساس کند. سردردها ممکن است همیشه به یک اندازه از شدت بروز نکنند بلکه در ادامه ابتلاء شخص به آنها بدتر شوند. شخص ممکن است درون سر خود دچار حالت خفقان شود.
عدم درمان پاپیلیدیما می‌تواند به مشکلات جدی بینایی منجر گردد که با از دست دادن دید محیطی یا جانبی شروع می‌شود. در مراحل بعدی بیماری، دید شخص ممکن است کاملاً تار شود. برخی از مردم در یک چشم یا هر دو دچار کوری می‌شوند.
تشخیص پاپیلیدیما
چشم پزشک ها از یک ابزار مخصوص به نام اُفتالموسکپ برای مشاهده داخل قسمت عقب چشم و تشخیص پاپیلیدیما استفاده می‌کنند. یک تست تصویربرداری مثل MRI می‌تواند جزئیات بیشتری به دست دهد و احتمالاً علت فشار ایجاد شده در مغز را مشخص سازد. در ادامه تست‌های MRI میزان پیشرفت درمان را ارزیابی می‌کنند. چشم پزشک ممکن است از بیمار تقاضا کند که یک پانکچر لومبار انجام دهد، که به نام تقه نخاعی نیز شناخته می‌شود. این تست فشار مایع مغزی نخاعی را که از مغز و طناب نخاعی می‌گذرد اندازه‌گیری می‌کند. تست‌های بیشتر بر روی نمونه این مایع می‌تواند به تشخیص عفونت یا تومور کمک کند.
درمان پاپیلیدیما
اگر تست‌ها نشان دهنده وجود یک مشکل پزشکی باشند، درمان آنها می‌تواند باعث رفع پاپیلیدیما نیز بشود. برای مثال، بیمار ممکن است در صورت ابتلاء به عفونت آنتی‌بیوتیک بگیرد، برای تخلیه آبسه یا خارج کردن یک تومور عمل جراحی انجام می‌شود و برای حل کردن لخته شدن خون از دارو استفاده خواهد شد.پزشک می‌تواند در صورت مشکل‌ساز بودن یک دارو آن را تغییر دهد.
