نابینایی (کوری) ناتوانی در دیدن چیزها، شامل نور، است.نابینایی قانونی اشاره به بینایی بسیار مختل شده دارد. وقتی کسی دارای بینایی معمول باشد می‌تواند از فاصله حدود 70 متری ببیند، اما در کوری قانونی شخص فقط می‌تواند چیزها را در فاصله حدود 7 متری ببیند.اگر قوه بینایی کسی به شکل ناگهانی کاهش یابد باید بلافاصله تحت مراقبت پزشکی قرار گیرد. در چنین شرایطی مردم نباید منتظر برگشت بینایی بمانند و از مراجعه به اورژانس خودداری کنند.
بسته به علت کوری، درمان فوری ممکن است به افزایش شانس برگشت بینایی منجر شود. درمان می‌توانند شامل عمل جراحی یا دارودرمانی باشد.
علایم نابینایی چشم
• بینایی ابری
• ناتوانی در دیدن اشکال
• صرفاً دیدن سایه‌ها
• دید ضعیف در شب
• دید تونلی
علایم نابینایی در کودکان
سیستم بینایی بچه در جنین شروع به رشد و نمو می‌کند. این سیستم تا حدود دو سالگی به طور کامل شکل نمی‌گیرد.
در سنین 6 تا 8 هفتگی، نوزاد باید بتواند خیره شود و حرکت شیء را دنبال کند. تا سن 4 ماهگی، چشم‌های نوزاد باید به طور کامل تراز شده و به سمت داخل یا خارج چرخش نداشته باشد.
علایم اختلال بینایی در کودکان خردسال شامل موارد زیر است:
• مالیدن مداوم چشم
• حساسیت بیش از حد به نور
• ضعف تمرکز
• سرخی مزمن چشم
• ریزش مزمن اشک از چشم‌ها
• سفید بودن مردمک چشم به جای سیاه بودن آن
• ضعف ردگیری چشمی، یا مشکل در دنبال کردن یک شیء با چشم‌ها
• تنظیم غیر نرمال چشم یا حرکت پس از شش ماهگی
عوامل ایجاد کننده کوری چشم
بیماری‌ها و اختلالات چشمی فهرست شده در زیر می‌توانند باعث نابینایی شوند:
• گلوکوما (گلوکوم) اشاره به اختلالات مختلف چشم دارد که می‌توانند به عصب بینایی که اطلاعات بینایی را چشم به مغز می‌رسانند، آسیب بزنند.
• تباهی لکه زرد قسمتی از چشم را تخریب می‌کند که امکان دیدن جزئیات را برای شخص فراهم می‌کند. تباهی لکه زرد عموماً مبتلابه سالمندان می‌شود.
• کاتاراکت می‌تواند به دید ابری منجر شود. این بیماری در سالمندان بیشتر شیوع دارد.
• تنبلی چشم (چشم تنبل) می‌تواند دیدن جزئیات را برای شخص مشکل کند.تنبلی چشم می‌تواند به کاهش بینایی منجر گردد.
• نوریت اپتیک نوعی التهاب است که می‌تواند باعث کاهش بینایی موقتی یا دایمی گردد.
• رتینیت پیگمنتوسا به آسیب دیدن شبکیه اشاره دارد. رتینیت پیگمنتوسا فقط در موارد نادر به کوری منجر می‌شود.
• تومورهایی که به شبکیه یا عصب بینایی آسیب می‌زنند در عین حال می‌توانند باعث کوری شوند.
کوری در صورتی که شخص دچار دیابت یا استروک باشد یک پیامد بالقوه محسوب می‌شود. دیگر علل شایع کوری شامل موارد زیرند:
• نقایص مادرزادی
• صدمات چشم
• پیامدهای ناشی از جراحی چشم
علل کوری در اطفال
اختلالات زیر می‌توانند باعث اختلال بینایی یا مسبب کوری در اطفال شوند:
• عفونت‌هایی مثل چشم صورتی
• انسداد مجرای اشک
• کاتاراکت
• استرابیسموس
• امبلیوپی (چشم تنبل، تنبلی چشم)
• پتوسیس (پتوزیس یا افتادگی پلک چشم)
• گلوکوم مادرزادی
• رتینوپاتی پیش‌رسی (ROP)، که در نوزادان نارس بروز می‌کند و در آن رگ‌های خونی تغذیه کننده شبکیه به طور کامل توسعه پیدا نمی‌کنند.
• عدم تمرکز بینایی، یا تأخیر رشد سیستم بینایی کودک
چه کسی در ریسک کوری قرار دارد؟
گروه‌های زیر در ریسک کوری قرار دارند:
• مردم دچار بیماری‌های چشم مثل دژنراسیون ماکولار (تباهی لکه زرد) و گلوکوم
• مردم مبتلاء به دیابت
• مردم دچار استروک
• مردم قرار گرفته تحت عمل جراحی چشم
• مردم مشغول به کار در نزدیکی اشیاء تیز یا مواد شیمیایی سمی
• نوزادان نارس
درمان کوری چشم
در برخی موارد اختلال بینایی یکی از رویکردهای زیر یا تعداد بیشتری از آنها می‌توانند به بازگشت بینایی منجر شوند:
• عینک
• لنزهای تماسی
• جراحی
• دارو
