اصفهان، بلوار دانشگاه

مــرکز ایران

031-4636

شنبه تا پنج شنبه

sadraeyeclinic@

ما را در اینستا دنبال کنید

لکه چشمی بعد از جراحی آب مروارید

جراحی آب مروارید یک روش بسیار موفق چشم است که وضوح بینایی را به میلیون ها نفر در سراسر جهان باز می گرداند. با این حال، برخی از بیماران پس از جراحی، فلوترهای جدید یا افزایش یافته را تجربه می کنند. اگرچه شناورها اغلب بی ضرر هستند، اما شناورها می توانند ناراحت کننده باشند، و درک علل بالقوه آنها و زمان جستجوی کمک حرفه ای بسیار مهم است.

این مقاله به بررسی پدیده شناورها پس از جراحی آب مروارید می پردازیم و علل، علائم، گزینه های درمانی و عوارض احتمالی آنها را در صورت عدم درمان بررسی می کند.

شناخت علت‌های فیزیولوژیکی بروز شناورهای چشمی

 در حوزه چشم‌پزشکی، تظاهرات شایع‌ای که بیماران گزارش می‌کنند، پدیده‌ای به نام میودوزوپسی است که عموماً به عنوان “شناور” یا لکه ها چشمی شناخته می‌شود. این پدیده‌های بصری ذهنی به صورت کدورت‌های گذرا در سراسر میدان بینایی حرکت می‌کنند و اغلب به شکل تار عنکبوت، لکه‌های کوچک یا خطوط خمیده توصیف می‌گردند. حضور این شناورها ممکن است برای بیمار نگران‌کننده باشد و موجب شود درباره منشاء و اهمیت احتمالی آن‌ها سوال کند.

زجاجیه، به عنوان یکی از اجزای اساسی چشم، ماده‌ای شفاف و ژل‌مانند است که حفره زجاجیه—محفظه خلفی چشم واقع بین عدسی و شبکیه—را پر می‌کند. این ماده چندین عملکرد حیاتی دارد:

  1. حفظ شکل گلوب: زجاجیه به عنوان یک ساختار هیدرواستاتیک عمل می‌کند که به کره چشم کمک می‌کند فرم کروی خود را حفظ کند؛ امری که برای عملکرد بهینه بینایی ضروری است.
  2. حمایت از شبکیه: این ماده یک داربست حمایتی برای شبکیه حساس فراهم می‌کند، شبکیه‌ای که وظیفه تبدیل نور به سیگنال‌های الکتریکی را بر عهده دارد.
  3. انتقال نور: در شرایط ایده‌آل، شفافیت زجاجیه اجازه می‌دهد نور بدون مانع از آن عبور کند و به سلول‌های گیرنده شبکیه برسد.

با افزایش سن، زجاجیه تحت فرآیند طبیعی مایع‌سازی قرار می‌گیرد؛ پدیده‌ای که به نام سینرزیس شناخته می‌شود. این تغییر می‌تواند منجر به تشکیل تراکم‌های میکروسکوپی در ژل زجاجیه گردد که در حین حرکت آزادانه، سایه‌هایی روی شبکیه ایجاد می‌کنند؛ سایه‌هایی که به آنچه به عنوان شناورها یاد می‌شود، مطابقت دارند.

اندازه، تعداد و مورفولوژی شناورها ممکن است بین افراد متفاوت باشد؛ برخی بیماران تنها شناورهای کوچکی را تجربه می‌کنند که شبیه نقطه‌اند، در حالی که برخی دیگر ممکن است شبکه گسترده‌تری از ساختارهای شبیه تار عنکبوت را گزارش کنند. لازم به ذکر است که خود شناورها ذاتاً مضر نبوده و تأثیر مستقیمی بر سلامت سطح چشم ندارند.

با این وجود، افزایش ناگهانی تعداد یا اندازه شناورها، به ویژه در همراهی با فلاش نور، نیازمند ارزیابی فوری توسط متخصص چشم است، چرا که ممکن است نشانه‌ای از اختلال در شبکیه باشد که در صورت عدم رسیدگی، می‌تواند منجر به کاهش بینایی گردد.

تأثیر جراحی آب مروارید چشم بر دینامیک زجاجیه و درک لکه های چشمی

جراحی آب مروارید به عنوان یک روش موفق در بازگرداندن وضوح بینایی، گاهی اوقات می‌تواند باعث تغییراتی در ادراک شناورها شود. این تغییرات را می‌توان به دو مکانیسم اصلی ناشی از تعامل بین مداخله جراحی و زجاجیه نسبت داد.

جداشدگی زجاجیه خلفی (PVD):
زجاجیه، ژل شفافی است که حفره خلفی چشم را پر می‌کند و در حفظ شکل کره چشم و انتقال نور به شبکیه نقش حیاتی دارد. در طول جراحی آب مروارید، جراح از طریق یک برش کوچک به داخل چشم دسترسی پیدا می‌کند. اگرچه تکنیک جراحی به گونه‌ای طراحی شده است که اختلالات بافتی به حداقل برسد، اما دستکاری‌های انجام‌شده گاهی اوقات می‌تواند فرآیندی را به راه اندازد که به عنوان جداشدگی زجاجیه خلفی (PVD) شناخته می‌شود.

در این پدیده، زجاجیه به صورت جزئی یا کامل از سطح شبکیه جدا می‌شود. این جداسازی ممکن است موجب ایجاد پارگی‌های میکروسکوپی یا اختلال در ساختار ژل زجاجیه گردد و منجر به بروز شناورهای جدید در آن شود. افزون بر این، حرکت زجاجیه در هنگام بروز PVD می‌تواند تراکم‌ها یا رشته‌های موجود در ژل را از هم بگسلاند و آنها را بیشتر قابل مشاهده ساخته و در نهایت بر کیفیت بینایی تأثیر بگذارد.

قابلیت مشاهده لکه های پیشین پس از جراحی آب مروارید

آب مروارید به تیرگی عدسی طبیعی چشم اطلاق می‌شود که با پراکندگی نور ورودی، کیفیت بینایی را به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد. بیماران مبتلا به آب مروارید غالباً از دیدی مه‌آلود، خیرگی و افت قدرت بینایی شکایت دارند. در چنین شرایطی، شناورهای موجود در داخل زجاجیه به دلیل کاهش انتقال نور از طریق عدسی ابری کمتر محسوس هستند.

پس از جراحی موفق آب مروارید، با برداشتن عدسی مات و جایگزینی آن با یک لنز داخل چشمی شفاف، انتقال نور به شبکیه به‌طور چشمگیری بهبود می‌یابد. این افزایش وضوح بینایی ممکن است باعث شود که بیماران از شناورهای پیشین که پیش از عمل به‌خاطر تیرگی عدسی کمتر قابل مشاهده بودند، آگاهی بیشتری پیدا کنند. در نتیجه، ممکن است افزایش فعالیت شناورها به‌نظر برسد، حتی اگر از نظر تعداد یا اندازه تغییر قابل توجهی رخ نداده باشد.

لازم به ذکر است که تغییر در ادراک شناورها پس از جراحی آب مروارید در تمامی بیماران مشاهده نمی‌شود. احتمال بروز جداشدگی زجاجیه خلفی (PVD) و تشکیل فلوتر مرتبط، به عواملی از جمله سن بیمار، وضعیت اولیه زجاجیه و تکنیک جراحی مورد استفاده بستگی دارد.

لکه های چشمی می توانند علل دیگری داشته باشند. برخی از دلایل احتمالی دیگر لکه های چشمی عبارتند از:

عفونت چشم
آسیب دیدگی چشم
خونریزی داخل چشم
یووئیت، التهاب یک بافت خاص در چشم شما به نام uvea

علائم لکه چشمی بعد از آب مروارید

علائم لکه چشمی بعد از آب مروارید
لکه های چشمی می توانند نشانه یک عارضه جانبی بالقوه جدی پس از جراحی آب مروارید مانند پارگی شبکیه یا جدا شدن از آن باشند. علائم دیگر این شرایط عبارتند از:
چشمک زدن ناگهانی نور
سایه ای در دید محیطی (جانبی)
پرده ای خاکستری که بخشی از میدان دید شما را مسدود می کند.
علائم دیگر از عارضه جانبی جدی بعد از عمل جراحی آب مروارید، عبارتند از:
هر نوع کاهش بینایی
چشم های خیلی قرمز
درد چشم که با دارو برطرف نمی شود.
اگر هر یک از علائم ذکر شده در بالا را مشاهده کردید، بلافاصله با یک چشم پزشک تماس بگیرید یا به اورژانس مراجعه کنید

مطالـب علمـی :

لکه چشمی بعد از جراحی آب مروارید

جراحی آب مروارید یک روش بسیار موفق چشم است که وضوح بینایی را به میلیون ها نفر در سراسر جهان باز می گرداند. با این حال، برخی از بیماران پس از جراحی، فلوترهای جدید یا افزایش یافته را تجربه می کنند. اگرچه شناورها اغلب بی ضرر هستند، اما شناورها می توانند ناراحت کننده باشند، و درک علل بالقوه آنها و زمان جستجوی کمک حرفه ای بسیار مهم است.

این مقاله به بررسی پدیده شناورها پس از جراحی آب مروارید می پردازیم و علل، علائم، گزینه های درمانی و عوارض احتمالی آنها را در صورت عدم درمان بررسی می کند.

شناخت علت‌های فیزیولوژیکی بروز شناورهای چشمی

 در حوزه چشم‌پزشکی، تظاهرات شایع‌ای که بیماران گزارش می‌کنند، پدیده‌ای به نام میودوزوپسی است که عموماً به عنوان “شناور” یا لکه ها چشمی شناخته می‌شود. این پدیده‌های بصری ذهنی به صورت کدورت‌های گذرا در سراسر میدان بینایی حرکت می‌کنند و اغلب به شکل تار عنکبوت، لکه‌های کوچک یا خطوط خمیده توصیف می‌گردند. حضور این شناورها ممکن است برای بیمار نگران‌کننده باشد و موجب شود درباره منشاء و اهمیت احتمالی آن‌ها سوال کند.

زجاجیه، به عنوان یکی از اجزای اساسی چشم، ماده‌ای شفاف و ژل‌مانند است که حفره زجاجیه—محفظه خلفی چشم واقع بین عدسی و شبکیه—را پر می‌کند. این ماده چندین عملکرد حیاتی دارد:

  1. حفظ شکل گلوب: زجاجیه به عنوان یک ساختار هیدرواستاتیک عمل می‌کند که به کره چشم کمک می‌کند فرم کروی خود را حفظ کند؛ امری که برای عملکرد بهینه بینایی ضروری است.
  2. حمایت از شبکیه: این ماده یک داربست حمایتی برای شبکیه حساس فراهم می‌کند، شبکیه‌ای که وظیفه تبدیل نور به سیگنال‌های الکتریکی را بر عهده دارد.
  3. انتقال نور: در شرایط ایده‌آل، شفافیت زجاجیه اجازه می‌دهد نور بدون مانع از آن عبور کند و به سلول‌های گیرنده شبکیه برسد.

با افزایش سن، زجاجیه تحت فرآیند طبیعی مایع‌سازی قرار می‌گیرد؛ پدیده‌ای که به نام سینرزیس شناخته می‌شود. این تغییر می‌تواند منجر به تشکیل تراکم‌های میکروسکوپی در ژل زجاجیه گردد که در حین حرکت آزادانه، سایه‌هایی روی شبکیه ایجاد می‌کنند؛ سایه‌هایی که به آنچه به عنوان شناورها یاد می‌شود، مطابقت دارند.

اندازه، تعداد و مورفولوژی شناورها ممکن است بین افراد متفاوت باشد؛ برخی بیماران تنها شناورهای کوچکی را تجربه می‌کنند که شبیه نقطه‌اند، در حالی که برخی دیگر ممکن است شبکه گسترده‌تری از ساختارهای شبیه تار عنکبوت را گزارش کنند. لازم به ذکر است که خود شناورها ذاتاً مضر نبوده و تأثیر مستقیمی بر سلامت سطح چشم ندارند.

با این وجود، افزایش ناگهانی تعداد یا اندازه شناورها، به ویژه در همراهی با فلاش نور، نیازمند ارزیابی فوری توسط متخصص چشم است، چرا که ممکن است نشانه‌ای از اختلال در شبکیه باشد که در صورت عدم رسیدگی، می‌تواند منجر به کاهش بینایی گردد.

تأثیر جراحی آب مروارید چشم بر دینامیک زجاجیه و درک لکه های چشمی

جراحی آب مروارید به عنوان یک روش موفق در بازگرداندن وضوح بینایی، گاهی اوقات می‌تواند باعث تغییراتی در ادراک شناورها شود. این تغییرات را می‌توان به دو مکانیسم اصلی ناشی از تعامل بین مداخله جراحی و زجاجیه نسبت داد.

جداشدگی زجاجیه خلفی (PVD):
زجاجیه، ژل شفافی است که حفره خلفی چشم را پر می‌کند و در حفظ شکل کره چشم و انتقال نور به شبکیه نقش حیاتی دارد. در طول جراحی آب مروارید، جراح از طریق یک برش کوچک به داخل چشم دسترسی پیدا می‌کند. اگرچه تکنیک جراحی به گونه‌ای طراحی شده است که اختلالات بافتی به حداقل برسد، اما دستکاری‌های انجام‌شده گاهی اوقات می‌تواند فرآیندی را به راه اندازد که به عنوان جداشدگی زجاجیه خلفی (PVD) شناخته می‌شود.

در این پدیده، زجاجیه به صورت جزئی یا کامل از سطح شبکیه جدا می‌شود. این جداسازی ممکن است موجب ایجاد پارگی‌های میکروسکوپی یا اختلال در ساختار ژل زجاجیه گردد و منجر به بروز شناورهای جدید در آن شود. افزون بر این، حرکت زجاجیه در هنگام بروز PVD می‌تواند تراکم‌ها یا رشته‌های موجود در ژل را از هم بگسلاند و آنها را بیشتر قابل مشاهده ساخته و در نهایت بر کیفیت بینایی تأثیر بگذارد.

قابلیت مشاهده لکه های پیشین پس از جراحی آب مروارید

آب مروارید به تیرگی عدسی طبیعی چشم اطلاق می‌شود که با پراکندگی نور ورودی، کیفیت بینایی را به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد. بیماران مبتلا به آب مروارید غالباً از دیدی مه‌آلود، خیرگی و افت قدرت بینایی شکایت دارند. در چنین شرایطی، شناورهای موجود در داخل زجاجیه به دلیل کاهش انتقال نور از طریق عدسی ابری کمتر محسوس هستند.

پس از جراحی موفق آب مروارید، با برداشتن عدسی مات و جایگزینی آن با یک لنز داخل چشمی شفاف، انتقال نور به شبکیه به‌طور چشمگیری بهبود می‌یابد. این افزایش وضوح بینایی ممکن است باعث شود که بیماران از شناورهای پیشین که پیش از عمل به‌خاطر تیرگی عدسی کمتر قابل مشاهده بودند، آگاهی بیشتری پیدا کنند. در نتیجه، ممکن است افزایش فعالیت شناورها به‌نظر برسد، حتی اگر از نظر تعداد یا اندازه تغییر قابل توجهی رخ نداده باشد.

لازم به ذکر است که تغییر در ادراک شناورها پس از جراحی آب مروارید در تمامی بیماران مشاهده نمی‌شود. احتمال بروز جداشدگی زجاجیه خلفی (PVD) و تشکیل فلوتر مرتبط، به عواملی از جمله سن بیمار، وضعیت اولیه زجاجیه و تکنیک جراحی مورد استفاده بستگی دارد.

لکه های چشمی می توانند علل دیگری داشته باشند. برخی از دلایل احتمالی دیگر لکه های چشمی عبارتند از:

عفونت چشم
آسیب دیدگی چشم
خونریزی داخل چشم
یووئیت، التهاب یک بافت خاص در چشم شما به نام uvea

علائم لکه چشمی بعد از آب مروارید

علائم لکه چشمی بعد از آب مروارید
لکه های چشمی می توانند نشانه یک عارضه جانبی بالقوه جدی پس از جراحی آب مروارید مانند پارگی شبکیه یا جدا شدن از آن باشند. علائم دیگر این شرایط عبارتند از:
چشمک زدن ناگهانی نور
سایه ای در دید محیطی (جانبی)
پرده ای خاکستری که بخشی از میدان دید شما را مسدود می کند.
علائم دیگر از عارضه جانبی جدی بعد از عمل جراحی آب مروارید، عبارتند از:
هر نوع کاهش بینایی
چشم های خیلی قرمز
درد چشم که با دارو برطرف نمی شود.
اگر هر یک از علائم ذکر شده در بالا را مشاهده کردید، بلافاصله با یک چشم پزشک تماس بگیرید یا به اورژانس مراجعه کنید

مطالـب علمـی :

پیمایش به بالا