با پیشرفت علم و تکنولوژی روش‌های درمان بیماری‌های چشمی گسترش یافته و تنها محدود به مصرف دارو یا قطره برای چشم نمی‌باشد. یکی از جدیدترین روش‌هایی که برای درمان بیماری‌ها و اختلالات مربوط به چشم مورد استفاده قرار می‌گیرد، تزریق داخل چشمی است. در این روش داروی موردنظر با توجه به نوع بیماری از طریق سوزن‌هایی بسیار نازک به کره چشم وارد می‌شود. تزریق دارو در قسمت پشت چشم و نزدیک به شبکیه انجام می‌شود و اغلب برای کنترل بیماری‌های مربوط به این لایه مورد استفاده قرار می‌گیرد. از جمله موارد تزریق دارو به داخل چشم می‌توان به رتینوپاتی دیابتی ، ادم ماکولا، یووئیت ، انسداد رگ‌های شبکیه و عفونت اندوفتالمیت اشاره کرد. در واقع چشم پزشک با استفاده از تزریق، اختلال ایجادشده را کنترل کرده و نابینایی بیمار را به تعویق می‌اندازد.
عمل تزریق داخل چشمی حدود 15 تا 30 دقیقه طول می‌کشد. چشم پزشک برای آرامش و آسودگی بیمار قبل از تزریق از قطره‌های مخصوص بی‌حسی برای چشم استفاده می‌کند. سپس سطح چشم و پلک‌ها را با دقت ضدعفونی کرده و با استفاده از یک وسیله کوچک پلک‌ها را باز نگه می‌دارد. مرحله بعدی تزریق دارو است که با استفاده از یک سوزن بسیار باریک انجام می‌شود.
تزریق داخل چشمی درد زیادی ندارد، اما ممکن است در حین تزریق کمی فشار به چشم وارد کند که پس از خارج کردن سوزن از بین می‌رود. پس از اتمام کار چشم پانسمان شده و بیمار مرخص می‌گردد. بیمار تا چند روز پس از تزریق باید مراقبت‌هایی را از چشم خود انجام دهد تا مشکلی ایجاد نشود. یکی از مشکلاتی که ممکن است بیمار را درگیر کند، عفونت‌های چشمی است که با مصرف قطره‌های آنتی‌بیوتیک تجویزشده توسط چشم پزشک می‌توان از آن پیشگیری کرد.
چشم پزشکی در اصفهان
چشم‌ها یکی از حیاتی‌ترین اعضای بدن انسان محسوب می‌شوند. این عضو حساس و پیچیده نیز مانند دیگر اعضای بدن دارای بیماری‌ها و مشکلات خاص خود می‌باشد که در طول زندگی انسان، از بدو تولد تا زمان مرگ، او را درگیر می‌کند. اختلال در بینایی یکی از شایع‌ترین مشکلات چشمی است که ممکن است در هر سنی رخ دهد. از دیگر بیماری‌های چشمی می‌توان به سکته چشم ، انواع آلرژی، خشکی چشم ، آب مروارید، آب سیاه ، حالت مگس پران و پارگی شبکیه، اشاره کرد. هریک از این بیماری‌ها علائمی دارند و اگر به موقع تشخیص داده شده و مورد درمان قرار گیرند، مشکل جدی برای فرد ایجاد نمی‌کنند. در این بخش در مورد تزریق داخل چشمی صحبت کرده و اطلاعاتی در رابطه با تزریق آواستین و تزریق ایلیا در اختیارتان قرار می‌دهیم.
تزریق آواستین
بواسیزوماب (Bevacizumab)، که با نام تجاری آواستین شناخته می‌شود، مایعی بی‌رنگ و استریل است که در سال‌های اخیر مورد توجه بسیاری از چشم پزشکان قرار گرفته است. این دارو به جلوگیری از کاهش دید بیمار کمک کرده و برای درمان اختلالات و بیماری‌های چشمی چون دژنرسانس ماکولا، رتینوپاتی دیابتی ، یووئیت ، انسداد وریدهای شبکیه، خونریزی زجاجیه و دیگر بیماری‌های شبکیه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تزریق آواستین توسط متخصص چشم و در اتاق عمل انجام می‌شود. این عمل یک جراحی سرپایی است و نیازی به بی‌هوشی ندارد. پزشک برای انجام این عمل ابتدا چند قطره بی‌حسی در چشم بیمار ریخته و با یک سوزن بسیار ظریف، مایع را در درون زجاجیه چشم تزریق می‌کند. بیمار می‌تواند 2 تا 3 ساعت پس از تزریق پانسمان چشم خود را باز کند، اما باید تا چند روز از چشم خود به خوبی مراقبت نماید. تزریق آواستین هرچند وقت یک بار به صورت دوره‌ای و با صلاحدید چشم پزشک انجام می‌شود تا از نابینایی بیمار جلوگیری کند.
تزریق ایلیا
داروی دیگری که برای درمان بیماری‌های چشمی مورد استفاده قرار می‌گیرد، ایلیا (Eylea) نام دارد. این دارو برای درمان نوعی بیماری با نام دژنراسیون ماکولا مصرف می‌شود. بیماری ماکولا یکی از اصلی‌ترین دلایل نابینایی در سالمندان است که در برخی از افراد منجر به بیماری دیگری با نام نئوواسکولار می‌گردد. بیماری نئوواسکولار باعث ایجاد عروق خونی جدید در لایه مشیمیه چشم می‌شود که در نهایت نابینایی بیمار را به دنبال دارد.
برای درمان این بیماری از دارویی با نام ایلیا استفاده می‌شود که در چشم تزریق می‌گردد. ایلیا داروی ضد وی‌ای‌جی‌اف (VEGF) است. وی‌ای‌جی‌اف نوعی پروتئین است که باعث تحریک رشد عروق خونی و تولید هرچه بیشتر آن‌ها می‌شود. داروی ایلیا با این پروتئین به مبارزه پرداخته و با کاهش مایع جمع شده در پشت چشم، از رشد عروق خونی جدید جلوگیری می‌کند. ایلیا نیز مانند آواستین با یک سوزن کوچک در بخش زجاجیه چشم تزریق می‌گردد.
با توجه به محدودیت‌هایی که در مصرف ایلیا وجود دارد، این دارو با دقت بیشتری توسط پزشکان تجویز می‌گردد. تزریق داروی ایلیا عوارضی دارد که از میان آن‌ها می‌توان به التهاب داخل چشم، جداسازی لایه‌های شبکیه ، افزایش فشار داخل چشم ، سکته‌های قلبی و مغزی، واکنش‌های آلرژیک و ترمبوآمبولی اشاره کرد.
