افسردگی یک بیماری روانی است که باعث احساس غم و ناراحتی مداوم و از دست دادن علاقه می شود. اکثر افراد بعضی از مواقع احساس نارحتی، افسردگی و غم می نمایند، احساس افسرده و غمگین بودن واکنشی طبیعی بدن به مشکلات زندگی و از دست دادن چیزها و کسانی که به آنها علاقه داریم، می باشد. اما زمانی که احساس غم و اندوه شدید، بی امیدی، بی چارگی و بی ارزشی بیشتر از چند روز یا چند هفته طول بکشد، شما دچار بیماری افسردگی شده اید.
بیماری افسردگی بر طرز فکر، احساس و رفتار شما تاثیر می گذارد. افسردگی می تواند، باعث ابتلا به انواع بیماری های جسمی و روانی شود. افرادی که دچار افسردگی شده اند ممکن است در انجام وظایف روزانه ناتوان بوده و حتی احساس کنند، زندگی ارزش ندارد. برخلاف تصور افراد، افسردگی فقط یک ضعف و ناتوانی نیست و نمی توان آن را به سادگی نادیده گرفت .
افسردگی از جمله اختلالاتی است که برای آن درمان های موثری وجوددارد و معمولا هرچه زودتر درمان شروع شود، اثربخشی آن هم بیشتر خواهدبود. به طور کلی می توان درمان های افسردگی را به دو طبقه دارودرمانی و درمان های روان شناختی تقسیم کرد.
بررسی ها نشان می دهد که ترکیب این دو نوع درمان به ویژه برای افسردگی های متوسط و شدید، بهترین نتیجه را به همراه دارد.
درمان افسردگی با توجه به شدت این بیماری و جلوگیری از بازگشت بیماری ممکن است از شش ماه تا چند سال به طول بینجامد. داروهای مورد استفاده براساس دسته دارویی و میزان اثر خود دارای عوارض به همراه توصیه های لازم برای جلوگیری با کنترل آنها می تواند به بیماران کمک کند تا دوره درمان خود را با حداقل عوارض سپری کنند و بتوانند در ادامه درمان به پزشک جهت انتخاب داروی سازگارتر کمک کنند.
عوارض پیدا‌شده‌ی چشمی را می‌توان به 7 گروه اصلی تقسیم کرد:
1ـ ضایعات پلک‌ها
2ـ ضایعات قرنیه و ملتحمه
3ـ ضایعات عنبیه و مجاری عبور مایع داخل چشم
4ـ اختلال در تطابق
5ـ گلوکوم زاویه بسته
6ـ ایجاد کاتاراکت و رسوب پیگمانهای رنگی در قرنیه و عدسی
7ـ اختلال در ساختمان رتین.
ضایعات ایجاد‌شده در پلک‌ها و قرنیه و ملتحمه، بیشتر به‌علت مصرف فنوتیازین‌ها و لیتیوم می‌باشد. کلرپرومازین با دوز زیاد، به‌طور شایع باعث پیدایش رنگ‌دانه در پلک‌ها و ملتحمه و قرنیه می‌شود. به‌ندرت هم می‌تواند اختلال دید ایجاد کند که به‌علت ادم قرنیه ایجاد می‌شود. لیتیوم به‌ندرت می‌تواند به‌علت اختلال در عبور یون سدیم، باعث تحریک شدید چشم شود.
داروهای ضدافسردگی تری‌سیکلیک، می‌توانند عبور مایع داخل چشم را مختل کنند. این داروها و داروهای آنتی‌پسیکوتیک تیپیک، توپیرامات و SSRI می‌توانند میدریاز ایجاد کنند که معمولاً زودگذر است. ولی می‌توانند در افراد حساس، باعث بسته‌شدن زاویه شده وفشار چشم را بالا ببرند.
توپیرامات معمولاً با نشانه‌های چشمی زیادی همراه است که شامل میوپی و گلوکوم زاویه بسته می‌شود.
ضدافسردگی‌های تری‌سیکلیک روی تطابق هم اثر می‌گذارند که این مسأله با داروهای آنتی‌پسیکوتیک، توپیرامات و کمی هم داروهای SSRI پیدا می‌شود. وقتی بیماری که زاویه چشمش تنگ است، داروی ضدافسردگی تری‌سیکلیک مصرف می‌کند، می‌تواند دچار یک حمله گلوکوم حاد بشود.
توپیرامات می‌تواند باعث نوعی از آلرژی در چشم شود. سپس عدسی و اجسام سیلیر جابه‌جا شده و این حالت نیز می‌تواند موجب حمله‌ی حاد گلوکوم با زاویه تنگ شود.داروهـای آنتـی‌پسـیـکـوتـیـک می‌توانند کاتاراکت ایجاد‌کنند که این حالت با دوز بالای کلرپرومازین و دوز معمولی تیوریدازین ایجاد می‌شود. این دو دارو وقتی با دوز بالا و به‌مدت طولانی مصرف شوند، می‌توانند عدسی را کدر کرده و درضمن رتینوپاتی هم ایجاد کنند.
کاربامازپین و توپیرامات می‌توانند دیستونی چشمی ایجاد کنند.
کاربامازپین و لورازپام می‌توانند به دید رنگی چشم صدمه بزنند.
