آب سیاه به گروهی از ناهنجاری‌های چشمی مربوط می‌شود که با افزایش فشار داخل چشم همراه است و موجب آسیب به عصب بینایی و حتی کوری می‌شود. اگرچه افراد مبتلا به این بیماری باید چندین بار در طول سال مورد معاینه قرار بگیرند ولی فشار داخل چشم بسیار متغیر است و حتی در طول یک روز نیز می‌تواند افزایش زیادی داشته باشد که همین مورد می‌تواند در تشخیص به موقع خطر احتمالی جهت درمان زودهنگام برای بیماری بسیار حیاتی و مهم به شمار آید.فشار مایعات داخل چشم که به فشار داخلی چشم (IOP) معروف است یکی از مشخصه‌های بسیار مهم تعیین کننده خطر ابتلای فرد به آب سیاه محسوب می‌شود. در حال حاضر دو روش برای سنجش IOP وجود دارد که هر دو مستلزم معاینه توسط چشم پزشک هستند. نمونه‌ی اولیه‌ی حسگر جدیدی که مهندسان دانشگاه واشنگتن طراحی کرده اند قادر است به طور دائم در چشم فرد قرار گرفته و به شکلی موثر فشار داخل چشم بیمار و وضعیت بیماری او را مشخص کنند.
اغلب مواقع تشخیص این خطر پس از ایجاد آسیب بینایی انجام می‌پذیرد که درمان را با مشکلات زیادی همراه می‌کند، در صورت تشخیص دیر هنگام حتی پس از شروع درمان نمی‌توان از تاثیر گذاری آن مطمئن بود. گروهی از مهندسان دانشگاه واشنگتن در هدفی برای طراحی ابزاری شامل یک لنز مصنوعی که در جراحی‌های آب مروارید به کمک بیاید راهی آسان برای نظارت فشار داخل چشم توسعه داده شد. به گفته‌ی این گروه ایمپلنت کردن چنین ابزاری حین جراحی بسیار مفید خواهد بود چرا که آب مروارید و آب سیاه هر دو از مشخصه‌های مشابهی برخوردارند. عمل جراحی آب مروارید همچنین عملی بسیار شایع است که میلیون‌ها نفر سالانه آن را انجام می‌دهند بنابراین کار گذاشتن این حسگر در حین این عمل می‌تواند بیمار را از عمل‌های جراحی بعدی حفظ کند، چراکه لنز کار گذاشته شده بسیار هوشمند تر خواهد بود کارکرد‌های بسیار بیشتری را ارائه می‌دهد.
این حسگر که توان مصرفی بسیار پایینی دارد، از توان امواج رادیویی به وسیله‌ی آنتن کوچکی که بر روی آن و به شکل پیرامونی قرار گرفته است بهره می‌برد. این توان پایین برای کارکرد چیپ حسگر کوچکی به کار می‌رود که قادر است تغییرات فشار چشم را به صورت تغییرات فرکانسی نشان دهد و آن را به گیرنده‌ای که خارج از چشم قرار دارد بفرستد. این گیرنده می‌تواند یک ابزار دستی کوچک یا حتی تلفن هوشمند شما باشد که وظیفه‌ی محاسبه‌ی فشار داخل چشم و ذخیره‌ی این اطلاعات را به عهده خواهد داشت.
به گفته‌ی این مهندسان تاکنون کسی یک ابزار الکترونیکی را در لنز چشم قرار نداده بود، بنابراین ایده‌ی ما نو و پیشرو محسوب می‌شود. ما نشان دادیم که چنین کاری امکان پذیر است و با قرار دادن این لنز در چشم بیمار نیازی به جراحی‌های بعدی نخواهد بود. البته نمونه‌ی اولیه‌ای که تاکنون ساخته شده است برای قرار گرفتن در چشم بسیار بزرگ است و برای قرار دادن آن در یک لنز مصنوعی باید هنوز کوچک سازی صورت پذیرد، تمرکز کنونی تیم نیز بر این موضوع قرار دارد تا بتوان از این ابزار برای بیماران واقعی بهره برد.
جزییات این پژوهش در مجله‌ی علمی Journal of Micromechanics and Microengineering به چاپ رسیده است. آن‌ها همچنین طرح خود را در قالب یک پتنت به ثبت رسانده‌اند.
