اسیلوپسیا معمولاً یک علامت اختلالاتی است که بر حرکت چشم ها یا توانایی آنها آنها برای ایجاد تصویرهای باثبات، به ویژه در طول حرکت، تأثیر منفی می‌گذارند.اسیلوپسیا حس وجود حرکت مداوم در محیط پیرامون خود است حال آنکه در واقعیت این محیط ساکن است.
سیستم حرکت چشمی یک‌سری فرآیندهای بیولوژیکی است که در زمان حرکت چشم ها یا سر ثبات تصاویر را حفظ می‌کنند. آسیب دیدن سیستم حرکت چشمی گرایشی به مختل کردن بینایی از خود نشان می‌دهد و این وهم را ایجاد می‌کند که گویی دنیا همیشه در حال چرخش است، به ویژه زمانی که شخص حالت قرارگیری سر یا مسیر حرکت خود را تغییر دهد.
علت اسیلوپسیا
اسیلوپسیا اغلب با انواع نیستاگموس مرتبط می‌شود، اختلالی که باعث ایجاد حرکات غیر نرمال یا غیر ارادی در چشم می‌گردد.
اختلالات تأثیرگذار بر نواحی مختلف مغز به ویژه مخچه یا بخش‌هایی از سیستم حرکتی بینایی دیگر علل شایع اسیلوپسیا محسوب می‌شوند.اسیلوپسیا معمولاً بر اثر اختلالاتی ایجاد می‌شود که بر حرکت چشم تأثیر می‌گذارند یا چگونگی عمل قسمت‌هایی از چشم، گوش داخلی، و مغز را برای ثبات تصاویر و حفظ تعادل دگرگون می‌کنند.
برخی از شایع‌ترین اختلالاتی که کارشناسان آنها را با اسیلوپسیا مرتبط دانسته‌اند عبارتند از:
• اختلالات نورولوژیک مثل تشنج، مالتیپل اسکلروزیس، میوکیمیای اریب بالایی
• آسیب‌های مغز یا سر به ویژه صدمات دوطرفه قشر مخچه‌ای
• اختلالاتی مثل استروک، که بر عضلات چشم یا عضلات اطراف چشم تأثیر می‌گذارند
• اختلالاتی مثل بیماری مانیر که به گوش داخلی آسیب می‌زنند
• اختلالاتی مثل انواع تومور یا مننژیت که باعث التهاب مغز می‌شوند
برخی از مردم با اختلالات مسبب اسیلوپسیا به دنیا می‌آیند اما اغلب بیماران در دوره‌های بعدی زندگی خود دچار آن می‌شوند.
علایم بیماری اسیلوپسیا
“انجمن آمریکایی روان‌شناسی” اسیلوپسیا را به عنوان “احساس درک حرکت نوسان‌دار محیط” تعریف می‌کند.بر مبنای این تعریف اغلب مردم مبتلاء به اسیلوپسیا دچار تحریف بینایی می‌شوند – معمولاً به شکل این احساس که جهان به طور مداوم در حال حرکت است حتی وقتی همه چیز ساکن است. این حس می‌تواند باعث گردد تا تصاویر حالات زیر را به خود بگیرند:
• تار
• نوسان‌دار
• پران
• لرزان
علایم بصری اسیلوپسیا می‌تواند سبب موارد زیر نیز بشود:
• سرگیجه
• تهوع
• ورتیگو
• مشکلات حرکت، راه رفتن یا رانندگی کردن
• مشکلات تعادل یا هماهنگی
• مشکل تمرکز بر روی اشیاء
• ناامیدی و استرس
• صدمات مثل افتادن یا برخورد کردن با اشیاء
• ناتوانی، یا بر اثر صدمات یا به علت ناتوانی در حرکت به شکل ایمن
از آنجا که بیشتر موارد اسیلوپسیا دستکم تا حدودی ناشی از مشکلات تثبیت تصاویر است، بسیاری از مردم در اکثریت موارد هنگام حرکت دچار آن می‌شوند.
علایم اغلب در طول حرکت شروع و با توقف حرکت برطرف می‌شوند. به هر حال، در موارد نادر علایم ممکن است در حالت درازکش یا نشسته یا حتی در حالت ایستاده بروز کنند. اسیلوپسیا همچنین ممکن است خود را در برخی حالات قرارگیری بدن نشان دهد که این به شخص بستگی دارد.
اسیلوپسیا اغلب فارغ از تواتر یا شدت آن مشکلی ناتوان کننده است زیرا باعث از دست رفتن تعادل، مشکلات بینایی و تهوع می‌شود.مردم دچار اسیلوپسیا ممکن است نتوانند تنها زندگی کنند. به علاوه، آنها ممکن است دچار یأس شوند زیرا توصیف علایم یا توضیح میزان تأثیر این بیماری بر زندگی آنان دشوار است.
درمان اسیلوپسیا
اسیلوپسیا به طور معمول به عنوان یک علامت مشکلی زیربنایی بروز می‌کند. در حال حاضر، هیچ درمان خاص یا تأیید شده برای اسیلوپسیا به عنوان یک اختلال مستقل وجود ندارد. بنابراین نوع درمان به علت زیربنایی بستگی دارد.
نیستاگموس اختلال حرکات غیر ارادی چشم است. اگر نیستاگموس علت ایجاد اسیلوپسیا باشد گزینه‌های درمانی شامل موارد زیر خواهد بود:
• عینک‌های مخصوص یا لنزهای تماسی که به شفافیت بینایی کمک می‌کنند و ممکن است به کند شدن حرکات چشم منجر شوند (معمولاً در موارد مادرزادی بودن بیماری)
• دارودرمانی یا عمل جراحی برای درمان اختلالات مسبب نیستاگموس
• در صورت لزوم توقف مصرف مواد مخدر یا الکل
• در موارد نادر، عمل جراحی برای تجدید تنظیم عضلات کنترل کننده چشم با هدف ایجاد امکان قرارگیری سر در حالت آرامش‌بخش‌تر و محدود کردن حرکات چشم
