یک مقاله منتشر شده در نیویورک تایمز، از حقایق جالبی در مورد ورزش پرده‌برداری کرده است. این پژوهش نشان می‌دهد که با بالا رفتن عمر آدمی، ورزش می‌تواند از چشمان محافظت به عمل آورد. به یافته‌های این بررسی در خصوص نحوه اثرگذاری ورزش بر فقدانِ دیدِ ناشی از افزایش سن نگاهی بیاندازید.
حرکات ورزشی می‌تواند باعث کاهش خطر ابتلا به دژنراسیون ماکولا شود که در آن، سلول‌های عصبی موجود در بخش مرکزی شبکیه کارایی خود را از دست می‌دهند. این بیماری باعث شده میلیون‌ها آمریکایی سالمند از دید روشن محروم گردند.
در سال 2009 تحقیقِ صورت گرفته بر بیش از 40 هزار دونده میانسال دوی استقامت، برای مثال نشان داد که احتمال ابتلا به این بیماری در کسانی که مسافت بیشتری می‌دویدند کمتر بود. ولی این پژوهش، افراد دونده را با افراد غیرورزشکار مقایسه نکرده و همین موضوع، کارآمد بودن آن را محدود ساخته است. همچنین توضیح نداده که چگونه ورزش ممکن است بر بروز یک بیماری چشمی تاثیرگذار باشد.
اخیراً محققان دانشگاه اموری در آتلانتا و مرکز پزشکی Atlanta Veterans Administration در دیکاتر، جورجیا این پرسش را دستمایه پژوهشی قرار داده‌اند که ماه گذشته در نشریه The Journal of Neuroscience منتشر شد. در بخش تحقیقات جانوری در مرکز پزشکی ویرجینیا، به این علاقه‌مندی آنها دامن زده شد.
این کار علمی نشان داد که ورزش باعث می‌شود سطح موادی که از آنها به عنوان فاکتورهای رشد یاد می‌شود، در مغز و سیستم گردش خون حیوانات افزایش یابد. تصور می‌شود این فاکتورهای رشد، و به ویژه یکی از آنها به نام فاکتور نورون‌زایی مشتق شده از مغز یا به اختصار BDNF – که به سلامت و عملکرد صحیح سلول‌های عصبی کمک می‌کند – پس از ورزش‌های منظم قادر است بهبود سلامت مغز و فرایند ادراک را به دنبال داشته باشد.
آن گونه که پژوهشگرانِ دست‌اندرکار این تحقیق جدید دریافته‌اند، فقط مغز حاوی سلول‌های عصبی نیست بلکه شبکیه چشم نیز دارای این نوع سلول‌هاست و بنا به اعلام محققان، از آنجا که ورزش ممکن است سطح BDNF را افزایش دهد، بالقوه بر سلامتی شبکیه و بینایی تاثیر می‌گذارد.
در تحقیق یادشده برای تشریح روند انجام این کار، از موش‌های آزمایشگاهی استفاده شده است. دکتر جفری بوترایت (Jeffrey Boatright) استادیار چشم‌پزشکی در Emory University School of Medicine ناظر و همکار این پژوهش بوده است. وی در خصوص توضیح یافته‌ها و شرح دیدگاهش در خصوص این پژوهش می‌گوید: «ما در ابتدای این راه هستیم که شاید این شیوه (ورزش) که تقریباً هیچ هزینه‌ای به همراه ندارد و بر فاکتورهای رشد شما تاثیر می‌گذارد، مناسب باشد. ورزش بسیار ایمن‌تر و لذت‌بخش‌تر از آن است که یک سوزن به کره چشم شما فرو رود
